AYBARS
Hiçbir söz vaki olmayınca artık Aybars’ın önünde hiçbir engel kalmamıştı. Sade gidilecek yollar… Aybars Şam, Halep ve dolaylarında iktidarını kurup, otoritesini arttırınca Suriye’de sırtını sağlama aldı. Ve hükümranlığı için Kahire yollarını tuttu. Günler geçmek bilmiyordu, yol tükenmek. Ve öyle ki her azmin bir muradı vardı. Nihayet Nil’in kucakladığı Kahire’nin devasa silueti belirdi. Bir Cuma sabahı şehre girdiği vakit, daha evvelden süpürülmüş sokaklar ve temizlenmiş yol boyunca halkın coşkun tezahüratları arasında şehre girdi. Kenarları işlemeli zırhları ve görkemli elbiseleriyle Eyyubi ardılları olan emirleri Aybars’ın önünden gidiyorlardı. Bahir Emirleri ise beyaz ve sırmalar içinde dimdik duran Sultan’ı takip ediyorlardı. Sokaktaki halk önlerinden geçen Sultan Aybars’ı bir lahza görebilmek için çağırıyorlardı. Yanına nadide çiçekler atılıyor, beyaz küheylanı Akça’nın nallarını bastığı yerlerden toprak alabilmek için yerlere diz çöküyorlardı. Ama o sadece bunca şaşaaya ve coşkunluğa karşın bir çift göz aramaktaydı.
Yeşile çalan hafif çekik, bir çift göz… Aybars dudaklarında bir tebessümle bir hayale bakıyordu. Eskisinden daha güzeldi. Nazenin yapraklarından hafif damlalar sarkıyordu. Birbirlerine kenetlenmişti gözleri. Elindeki gül goncasını ona uzattı. Narin elleri, ellerine değdi.
“Aybars…” diyebildi. O hazin yılları anarcasına.
Aybars’a hem çöl vaat edilmişti hem de çöl gülü.
Pekâlâ, her azmin bir muradı vardı....
MÜPTELA
Sen yokken
Yağmur yüklü bulutların
Mercan kayalıklarında saklı saltanatı
Uğramaz yara, ağyara
Ekin başlarında saklı
Sen yokken
Cılız gibi görünen yeşilciklerin
Baharı zorlayan nadanları
Sükûtun feryadı, çığlık çığlık
Dehlizlerde kıvılcım, ziya arardık.
...
...
İDA
"Esrarlı
sonsuzluğun adı, bu olsa gerek... Mavinin
yeşile vurduğu, zeytin ağaçlarının meltemle coştuğu...Ayrılıkların
hicranları sırtladığı, kavuşmaların ve özlemlerin diyarı…Kimi masallar
da dile gelir, kimi
efsaneler de Kazdağı…
Bir bildiğim
varsa, affedilmeyi
umut eden nice aşklar...Unutulmaya
yüz tutmuş nice sırlar...Hepsi, hepsi
sükûta gömen bu topraklarda gizlidir, Kazdağı…”
...
Derdim Olur musun?
“Gözler hükmü verince
Gönlünü alamazsın.”
Bir kadın gözlerinden sevilir. Önce gözlerinden. Titretir benliğini, sıcacık bir gülümseme dökülüverir yanaklarından.
Gözler hükmünü vermiştir artık. Mahkumusundur aşkın. Ve aynı zamanda hüznün kederin, mutluluğun.
Diğerleri yoktur o vardır sadece. Gören gözler kördür ondan gayrı.
Sev artık masum bir çocuk hürriyetiyle. Tut artık korkmadan, usanmadan, bıkmadan…
Tut ki ellerinden sıkıca…
Kayıp gitmesin mahrumiyetin olur.
...
0 yorum:
Yorum Gönder